Jerusalema.

Toen ik vanochtend de Jerusalema song voorbij zag komen bij een ziekenhuis die aan de dance challenge deelnam, was mee te willen dansen het eerste wat in me opkwam. Het is een vrolijk nummer. Toen ik het oorspronkelijke nummer opzocht, zag ik mensen, ergens in Afrika, vrolijk op straat dansen. Jerusalema wordt nu als ‘challenge’ in verschillende ziekenhuizen in Nederland door zorgverleners gedanst, aan de hand van een standaard dansje. In een andere context dan het geven van zorg en behandeling, creëert het saamhorigheid. Jerusalema staat ook bekend als het Corona-lied.

Enigszins ter contrast, las ik zojuist een column over depressies, of - iets minder sterk uitgedrukt - het hebben van somberheidsklachten. Veel mensen lijken nu iets somberder gestemd omdat zij langer thuis zitten dan gewenst en gewend, als gevolg van de COVID pandemie.

In deze column werden er verschillende tips gegeven om weer uit die sombere stemming te klimmen. Actief bezig blijven was hierin belangrijk. Zelf moest ik ook nog aan iets anders denken. Contact met mensen. Verschillende studies hebben laten zien dat eenzaamheid en isolatie veel invloed kunnen hebben op menselijk welzijn. Dat geldt niet alleen voor ouderen.

Illustratief zijn economisch onderontwikkelde landen waar ‘de community’ soms een veel belangrijker plek lijkt in te nemen dan zoals dat bij ons in minder ontwikkelde landen het geval is. Daar waar soms niet alle noodzakelijke medicatie en andere technische middelen aanwezig zijn, worden deze patiënten op spiritueel, sociaal en psychologisch vlak door de eigen community ondersteund.

Ook al zal niet iedereen meedoen met deze dans challenge - hiernaar kijken kan ook: Blijkbaar doet het mensen goed.