Een glimlach.
Wanneer ik – zoals afgelopen weekend – stukjes lees in de krant of een ander tijdschrift en de oorsprong herken of begrijp, kan ik hier soms van genieten. Met een licht gegrinnik zit ik dan achter mijn krant - een kopje koffie rechts, een bakje yoghurt links, en een glaasje water ergens hier tussenin. Dan voel ik die ouderwetse, positieve vibe en heb ik het gevoel me grotendeels in die ander te kunnen verplaatsen. Optimistisch; alsof ik de gedachtegang voor me zie en daardoor mee kan glimlachen.
Maar dan is het oppassen geblazen. Soms zijn er gemakkelijk uitgevallen copy-pastende EMC/Delftse kapers. Het prikkelende stukje originele tekst vanuit Amsterdam kunnen plotsklaps in een ander daglicht komen te staan, doordat het olijke, vrolijke, ietwat sexy, intelligent onbezorgde en komische met een geheel andere blik wordt aangevlogen zo waar.
In sommige gevallen gaat men nog een graadje verder, en worden teksten verdraaid en ‘toegeëigend’ waardoor de intentie van de oorspronkelijke tekst zijn eigenheid verliest. Dat doet men soms op een zeer stellige manier waardoor alles – als je als lezer niet oppast – in een ander daglicht komt te staan. Als ik dit soort badinerende stukken vanuit R zelf lees betrap ik me er op dat ik met zwaarte kan worden overvallen. Iets positiefs (zoals optimisme), iets belangrijks (zoals migratie-thematiek) kan door de verkeerde mensen plots in een negatief - enkel willen scoren - daglicht komen te staan.
De negatieve reacties wijd ik voor een belangrijk gedeelte aan afgelopen COVID-pandemie. Waar alles grotendeels digitaal plaatsvond en iedere tekst/woord nog steeds wordt gewikt en gewogen. Daar waar alle nuances in de tekst moeten worden aangebracht omdat je elkaar weinig tot niet face-to-face ziet. Het kan onbewust negatieve consequenties hebben. Niet lezen en focussen op de positieve stukken tekst lijkt het meest effectief (en m.i. zeker niet naïef).
Zie o.a. Blog Humor
