Bijzonder.

Onprettig vind ik het wanneer je op je emoties kunt worden afgerekend terwijl ik het zelf enkel sterk vindt. Soms durf ik hierdoor niet eens meer in mijn eigen huis een traan te laten zien. Omdat je hiervoor wordt afgestraft, wat natuurlijk meer dan insane is bovendien. Omdat je hard en weerbaar moet zijn, vanuit deze mensen bezien.

In die context wordt er ook gebruik gemaakt van geur. Het extreem zoete parfum wat ik soms ruik, à la ‘Wie zoet is krijgt lekkers’ is niet altijd positief. Toch wil ik niet zo hard zijn als dat wat ik regelmatig om me heen zie. Ik begrijp niet dat men je op momenten dat je je kwetsbaar toont, nog meer zou willen kwetsen: Het gebeurt. Prettig is het dat men in het buitenland vaak nog iets zachter is. Ik sluit me graag aan bij mensen die aangeven dat zij bemerken dat de sfeer hier in Nederland soms enkel erger wordt; dat kwam onlangs op het Journaal ook kort aan bod.

Ik wil er liever niet aan denken. Enkel aan mensen die oprecht positief zijn. Daar waar dit geen onderdeel van hun marketing techniek is. Het is een beetje als een (te) druk oncologisch spreekuur waarbij je te weinig tijd hebt om je tijdens of van te voren ietwat in te kunnen leven in wat dit alles met patiënten doet. De kans bestaat dan dat zowel de patiënten als jijzelf als arts kunnen worden afgemat omdat je daarmee niet meer de connectie kunt maken die zo belangrijk is.

Ik moet ook denken aan verdriet. Als mensen weg worden gehouden van de mensen die dierbaar voor hen zijn, heeft dat een negatief effect op hun herstel bovendien, daarover is ook al heel veel bekend.

Zie o.a.                                         Buiting HM. Over stilte, geste en een klein beetje stem. Waar is compassie in de zorg gebleven? TGE (2023).                                          Buiting HM, Sonke GS. De rol van oncologen bij rouw. Medische Oncologie;26 (2023).                                         Sonke GS. Novel sources of funding for clinical trials in oncology. Clin Adv Hematol Oncol (2023);21(8)428-430.