Tikkend.

Gisteren, in de warmte tikkend achter mijn typmachien met een kopje koffie naast me, een licht snorrende kat op mijn schoot, en een licht lawaai op de achtergrond, las ik artikelen en mooie teksten, voor mij heel gezond.

Die mooie teksten en gestes houden voor mij namelijk het waardevolle levend. Het bracht me terug naar situaties en periodes waar ik niet eens over de aanwezigheid van externe ruis nadacht en las, er niet van uitgaande dat zoiets kón bestaan. Omdat ik me simpelweg niet voor kon stellen dat sommige mensen onze authenticiteit in negatieve zin gebruiken konden gaan.

Ik kon me toen ook niet voorstellen dat mensen met vernuft en psychologische ‘spelletjes’ je mind soms probeerden te bewerken. En hoezeer je in dit soort situaties dan soms aanvoelt dat het wellicht anders zit, je toch met negatieve informatie overload wordt belast, en daardoor soms minder (mentaal) fit.

Wij kijken op dit moment naar het thema optimisme in de context van relaties. Beide thema’s zijn belangrijk, een basis, voor optimaal functioneren voor iedereen; Voor zieken en gezonden, voor vrienden en mensen met wie we soms een minder goede band hebben ondervonden. Het maakt dat we floreren en niet in oorlog gaan, want afgelopen en langdurende restrictieve COVID-periode heeft ons niet alleen maar goed gedaan.

Langdurige isolatie doet denk ik niemand goed, en hoewel het digitale heel welkom is, zijn de mogelijkheden om daar in te kunnen sturen tegenwoordig ook alom. Soms gaat er, in ieder geval voor mij, niks boven real-life contact. Wetende dat iedereen meer floreert en creatiever is wanneer zij dit ervaren, zijnde een pact.

Zie o.a. Gonzalez LL, Lara MA, Beernaert K, Ho VKY, Sonke GS, Buiting HM. Optimisme bij patiënten met een niet meer te genezen vorm van kanker: Bron voor vertrouwen en verbinding.(Geaccepteerd voor publicatie) Ten Bos R. Stilte, geste stem. Boom (2011).