Volg onze trein.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen want ik ben zelf enthousiast. Het is namelijk prettig om je ervaringen en kennis bij elkaar te laten komen, waardoor er plots zoveel meer kan ontstaan. Vanuit Amsterdam doen we dat. Want Amsterdam is niet alleen een stad voor winnaars, het is een stad die bruist van energie, innovatie en van prettige (zelfgekozen) samenwerkingen met leuke mensen door heel het (buiten)land. Geen grouping ‘friend' community. Maar, bevlogen en authentiek.

Die trein bestaat uit onderzoek, onderwijs en praktijk. En naast een langer leven staat hierin ook het welzijn voorop. Omdat dat een belangrijke basis voor gezondheid vormt. Welzijn is af en toe ook rust. Reflectie. Niet te veel of alleen maar, maar, wel een beetje. Omdat je daarmee voorkomen kunt dat je niet in de verkeerde ratrace beland. Een race waar je soms niet eens uit vrije wil in bent gekomen, maar men een strijd of probleem heeft gecreëerd die er nooit was.

Vanuit Amsterdam kijken wij nu licht naar het thema verdriet, en wat een groter taboe blijkt te zijn dan verwacht. Maar, wat gezien de impact die het op mens en de naaste omgeving heeft voor een soms best lange tijd, ons insziens veel meer aandacht krijgen mag. Opdat er meer aandacht mag komen voor verwerking van verdriet en het wegvallen van relaties en het hieraan geven van een positieve dynamiek.

Zie o.a. Afdeling Communicatie. Dure medicijnen. Goedkoper én beter. Antoni (Juli 2023). Schut H. Voldoet een geneesmiddel automatisch aan wat wij goede zorg vinden? Magazine Medisch Specialist (Juni 2023). Buiting HM. Waar is compassie in de zorg gebleven? Over stilte, geste en een klein beetje stem. TGE;2 (2023).   Buiting HM, Botman F, Brown P, Sonke GS. “Everything Is Palliative Which Is Not Curative”: Perceptions and a New Understanding of Incurable Cancer.

Previous
Previous

Ik ben genezen.

Next
Next

Geneeskunst.