Associaties.

Misschien komt het omdat alles relatief rustig is op dit moment. Of misschien zijn er andere zaken die door het virus plots meer aan de oppervlakte komen.

Toen ik gisteren door een ziekenhuis liep was het daar een stuk stiller dan normaal, zoals verwacht. Op eigenlijk alle afdelingen. En net als anders in het ziekenhuis kwam de bekende geur van ontsmettingsmiddel mij ook hier zo nu en dan tegemoet. Maar nu associeerde ik het niet met ziekenhuis, maar met COVID. En terwijl ik verder wandelde rook ik iets anders: Van een prettig parfum van iemand die ik kende.

Juist wanneer het rustig is, lijken die sensorische aspecten veel meer naar de oppervlakte te komen. Terugdenkend koppel ik veel herinneringen aan geur. Of, die herinneringen die ook aan geur zijn gekoppeld hebben in mijn herinneringen een blijvender plek. Weer realiseerde ik me dat geur iets is wat je online niet kunt ervaren. Hoe mooi deze digitale vorm van communicatie soms ook kan zijn; communicatie blijft dan toch beperkt tot luisteren en zien. Reuk, smaak, gevoel en details krijgen we veel minder mee.

Ik liep verder en ging zitten. Drie stoelen werden er tussen mij en een ander persoon in dit ziekenhuis geplaatst. Op de 3 stoelen lagen waarschuwingen. En daar waar ik normaliter altijd vrij gemakkelijk aan de praat raak met medebezoekers, keek iedereen nu strak voor zich uit. Iedereen leek, ook buiten de eigen thuis-bubbel, in zijn eigen wereld beland.

Pas geleden las ik meer over het feit dat het creëren van distantie ook hernieuwde connectie creëert. Omdat we ons veel meer realiseren wat we missen. Ik hoop daarom van harte dat - in geval van social-distancing - we deze 2e mind-set (enkel de restricties volgen, maar verder leven als voorheen) zoveel mogelijk kunnen aanhouden. Mij helpt het enorm. Dan houden we rekening met het COVID-virus, kunnen we hier lessen uit halen, en domineert COVID alleen in het positieve.