Optimisme.

Ik wens dat alle mensen veilig zijn en blijven en dat een voorgesteld beleid daar ook voor zal blijven bestaan. Wat ik nog meer wens is dat er sowieso geen situatie wordt gecreëerd waar veiligheid een issue is, dus een situatie waar er geen oorlog is en gedachtegangen die iets anders uitlokken zo min mogelijk worden geaccepteerd.

Daar waarbij zacht op een prettige manier wordt geïnterpreteerd, dus niet als rigide maar met gevoel voor anderen en zonder oorlog bovendien. Ik ervaar het als opvallend dat men zich zo extreem uit, in alle vormen en mate, terwijl er eigenlijk helemaal niks aan de hand zou hoeven zijn. Daar waar iedereen zijn eigen ideeën ontwikkelen kan en er geen personen tussen staan die de situatie voor velen als iets onprettigs zouden kunnen maken zowaar.   

Daar waar mensen demonstreren vanuit een gevoel van onrecht en niet om slim of strategisch te zijn; dan blijft er waarschijnlijk nog steeds iets te weinig mens aanwezig die opkomt voor onrecht zo waar. Opdat mensen niet in herhalingen vervallen, claimen of refereren naar situaties die behoren tot een verleden tijd.

Wij laten los waar loslaten het beste is, en houden vast waar vasthouden waardevol is.

Daar waar er van ieder seizoen die Nederland rijk is genoten kan worden omdat dat juist zo kenmerkend voor Nederland is. Door voort te gaan en niet terug  te gaan naar een verleden en waarbij we ons richten op het leven vanuit een sprankelend Amsterdam. Met daarbij het liefst ook geen onderwater wereld.

Door naar de zorg en behandeling te kijken vanuit het leven en omdat een optimistische mindset voor zoveel prettigs zorgen kan. Daar waar er niet gekozen wordt voor gezucht, zwart of wit, kort of lang, langzaam of snel omdat dit toch ook niet een representatie van een real life situatie is zowaar.

Zie o.a.                                                                 Ricard. M. Altruïsme. De kracht van compassie (2015).