Leven.

Ik denk aan leven. Aan mensen een zo goed mogelijke levenskwaliteit kunnen bieden. Daar waar er geen blufpoker wordt gepresenteerd op iets wat soms al van jaren geleden is en soms nog stamt uit de COVID pandemie. Niet dat die periode niet belangrijk of impactvol was. Ik zou zelf vooral graag iets willen doen (en dat doen we gelukkig ook) met de impact die deze periode op mensen heeft gehad in positieve en negatieve zin. Dus niet door steeds naar de situatie zelf te refereren, alsof er niets veranderd is met enkele jaren geleden.

Het is niet gek denk ik dat je door hierin te hangen frustraties, onnodige haat of onrust kunt zaaien. En wanneer er weer wordt gepiept en gebrugt, denk ik zelf ‘dit heeft toch al vele malen laten zien dat dit voor niemand goed werkt en alleen maar destructief is zowaar’.

Ik denk weer aan leven. Los van het feit dat je wil dat iedereen op een goede manier sterven kan en zal, wil je mensen toch niet de dood induwen, of daar zelfs iets verleidelijks aan verpakken. Ik vind het zelf inspirerend en zinvol om aandacht te besteden aan verdriet omdat je enerzijds niet wil dat mensen hier alleen mee moeten torsen. Maar anderzijds ook opdat er niet door een te zwarte benadering iets een nog veel zwaarder thema wordt met een veel langere tijdsduur zowaar.

Opdat er in plaats van meer oorlog en het ophitsen van meer militairen iets tegenovergestelds gaat ontstaan. Zonder in de modder wroetende varkens of door het aan laten praten van trauma’s. Dan hoeft er ook geen sprake te zijn van (verlammende) stress. Ontspanning of bewust even afstand nemen van iets is tenslotte iets anders dan om andere redenen af en toe even verschiet te laten gaan. 

Natural, dus niet ultrabewerkt, is voor velen denk ik een veel prettiger manier van werken. En om terug te keren naar de geneeskunde en de oncolgie, met kwaliteit van leven en goed gebruik geneesmiddelen vanuit een grijs-oncologisch gebied. Dat is niet per sé mysterieus, maar in ieder geval niet met vele lies omgeven. En wel een gebied waar veel verbeterd kan worden in de zorg bovendien.

Gelukkig kunnen we zwemmen, is water geen vijand en wordt zwemmen daarmee vooral een gezonde vorm van sport. Met verbazing blijf ik lezen over het extreme sarcasme die er soms in boeken teweeg wordt gebracht. Van een chloorlucht tot aan een aangenaam geurtje, en van mensen die graag op mysterieuze wijze een wandeling maken met in hun hand een ijsje tot aan het intentioneel stoppen met voeding of vocht. Ik wens hen een andere goede trein.

Dankbaar voor onze trein vanuit een grijs-oncologisch gebied en met leven.

#Leven. #GGG. #Optimisme. #Westerse Geneeskunst. #Amsterdam.