Bizar.

De berichtgeving in de media. Daar waar personeel als wegwerpproduct worden besproken, harde asielplannen als goed worden bestempeld en er daarnaast nog veel meer over het migranten beleid wordt uitgelicht. Het lijkt soms alsof het niet eens meer om mensen gaat.

Wat moet je doen wanneer mensen zich met oorlogen en landen beginnen te identificeren, en vooral wanneer dit dan ook nog eens per dag aan het verschillen gaat. Ik weet dat media heel vaak ook desinformatie is, en wat ik enkele jaren geleden hoopte dat Oekraïne hierin het voortouw kan blijven voeren, wens ik nog steeds. Graag zonder deze immer voortdurende oorlog.

In ons eigen treintje die toeft vanuit Amsterdam hebben we dit soort strubbelingen veelal niet. We veranderen niet steeds van visie maar het verandert wel iets als gevolg van de nieuwe ideeën die je zelf steeds opdoet zowaar. Gedachtegoed vanuit Amsterdam: Daar waar er niet eeuwig blijft worden gehangen in een verleden, en samen als sterk wordt gezien en niet ieder woordje op 10-tallen manieren wordt geïnterpreteerd. Daar waar er niet gelachen wordt over dingen die echt niet lachwekkend zijn.  

Opdat iedereen met zijn eigen mensen kan samenwerken, en wij onze eigen kunst kunnen volgen vanuit Amsterdam (AVL). Samen wegrennend van de dood en verleden in een treintje dat toeft in het heden met aandacht voor verdriet en kosten-effectief doorleven bij kanker. Energiek en met passie, en als het dat even niet is, dan in ieder geval wel met een positieve vibe en zonder overmatig vuurwerk. Overal en in een natuurlijke omgeving of dat nu bos, weide of idyllische stadjes zijn. Als die omgevingen in ieder geval maar in een positieve context gebruikt worden zowaar.

#Amsterdam. #Positiviteit. #No PS. #Marathon.

Zie o.a. Blog. Groep