Beter.

Niet het beste. Want iedereen kan tenslotte iedere dag weer een stukje beter zijn. En daarmee is er voor iedereen zoveel meer ruimte om authentiek te kunnen blijven. Weg van alle robotjes, waar alles met een zweempje toneel lijkt te zijn omringd, en de blufpoker af en toe exorbitante vormen aan het aannemen is. Waarbij doen alsof men anderen heel goed kent (wat vaak niet zo blijkt te zijn) en daarmee iemand niet vooruit maar achteruit lijkt te duwen voor heel veel mensen denk ik niet voor welzijn aan het bijdragen is.    

Dan flipt men het script voor een paar dagen, om verwarring te creëren en de blufpoker daarmee weer ten volle te laten domineren. Dit uitdragen is geen gedans, en daarmee waarschijnlijk ook geen top-politiek, maar als men je in de media of andere platforms stelselmatig negatief wegzet, en in privé setting al dan niet pretendeert tot troost te zijn, dan is dit meer dan ongeloofwaardig en zeker geen vorm van redding denk ik dan maar. Opdat deze mensen met hun ei gen groep verder kunnen in overeenstemming met hun eigen wensen, al dan niet in hun oli garchie zowaar.  

Ik zou zelf denken dat het vooral goed is als er niet gevochten hoeft te worden. Dat je dat in sommige gevallen doen moet, bijvoorbeeld wanneer je aan het herstellen van ziekte bent, betreft iets anders. Maar, heel lang in competitie en strijd verkeren, kan toch voor niemand prettig zijn want geen vertrekpunt voor een mindset waar energie, creativiteit en compassie floreren kunnen. Opdat ho-op en ander competitief, al dan niet dwangmatig of zuchtend (bec) gedrag stoppen gaat.

In een fris stukje grond, zonder verleden, kan dit heel goed, en dat is iedereen gegund. Dat doen wij in een team van 2. Daar waar verdriet, GGG en welzijn samen komen, en er van geen enkele vorm van competitie, streepjes, reepjes, cola (al dan niet met een rietje), ‘te willen scoren op cultuur’ en mentos sprake is waardoor veel schade eveneens z.s.m. kan worden herstelt zowaar.  

#Gray oncologic areas. #GGG. #Leven. #Amsterdam, no GO.