Authenticiteit.

Ik lees de blog van Sander Donkers, over crises. Over wat dat voor impact heeft op een land, een crisis. En wat het betekent wanneer een bestuur er deze naam aan geeft: Crisis. Wij kijken nu naar afgelopen COVID pandemie. En vooral wat dat ons, naast alle narigheid, restricties en minder mogelijkheden heeft gebracht.

Als exploratie op vervolgonderzoek kijken we nu vooral of relaties in deze periode zijn versterkt of juist niet. Omdat we erin geloven dat die basis een belangrijke voorwaarde is voor goede behandeling en goede zorg. En daarmee, naast het verkorten en lager doseren van kuren, een potentieel andere manier om de oncologische zorg zo goed en goedkoop mogelijk te laten zijn; het valt in ieder geval te bezien.  

Om die reden hebben we het woord crisis ook veranderd naar pandemie. En doen wij nu ons uiterste best om zorgverleners – velen COVID moe – toch terug te laten kijken op deze periode bovendien. Ook bij mensen die zelf in een rouwende periode zijn beland, bijvoorbeeld vanwege de sterfgevallen die zij zelf in deze periode hebben meegemaakt en daardoor te maken kregen met een verloren gegane band. Het is een thema waaraan emoties en vele aanvullende thema’s zijn verpand.

De oratie van Gabe sluit zo mooi aan op deze ideeën van goede behandeling als in ‘less is more’ zeker wanneer de laatste levensfase nadert, maar ook in de curatieve fase bovendien; van welzijn voor patiënten die leven met (een niet meer te genezen) vorm van kanker; van zorg in optimale kwali- en kosten effectiviteit. Zowel onder- als overbehandeling verdient daarbij voldoende aandacht want alleen dat is wat patiënten, en daarmee zorgverleners uiteindelijk verblijd.  

Het is een meerwaarde om daarin ook het welzijn en de zorg voor nabestaanden mee te kunnen nemen, en dat uiteindelijk onderdeel te laten zijn van eenzelfde lijn. Dat is geen oranje gekte. Dat is dromen uit laten komen en floreren laten gaan. #Amsterdam #AVL   

Zie o.a. Keirse M. De zorgverlener rouwt mee. Dutch Health Hub.