Onderwijs.

Dat rouw of verdriet vaak direct met de dood wordt geassocieerd, en anti-kanker behandeling met oncologie is niet verrassend. Dit zorgt er echter wel voor dat disciplines die juist veel van elkaar leren en gebruik maken kunnen, soms tot iets separaats worden gezien. Wij doen dat niet.

Wij kijken naar patiënten die leven met een al dan niet meer te genezen vorm van kanker, maar hebben gelijktijdig ook aandacht voor de naasten. Bij het stelselmatig zien en spreken van hun oncoloog maken deze patiënten zelf, al dan niet met hun naasten en gedurende de anti-kanker behandeling, stukjes van een rouwproces mee. Zo ervaren ze bijvoorbeeld dat ze gedurende een bepaalde tijd minder kunnen doen doordat ze fysiek tot minder in staat zijn. Of afhankelijk van het ziekteproces ergens last van hebben dat langzaam minder goed gaat.

Medisch oncologen, hebben in hun arsenaal de kunst in zich om gelijktijdig met het bespreken van anti-kanker behandeling patiënten ook van de nodige energie te voorzien waardoor zij de energie behouden om door te gaan met leven.

Wanneer er toch oncologie patiënten overlijden, is het vaak niet de oncoloog die hier nog een belangrijke rol in heeft, terwijl dat jammer is en best frappant aangezien zij van nature met zwaardere thematiek om kunnen gaan in gesprekken, en door zowel naar patiënten te luisteren en hen gelijktijdig van positieve energie te kunnen voorzien, heel veel meerwaarde kunnen bieden.

Dat is waar wij bij de ontwikkeling van een onderwijs-module nu verder naar aan het kijken zijn, dit medisch-oncologische perspectief. Hoe de mindset die medisch oncologen als vanzelf gebruiken in geval van ernstige ziekte kan worden getransformeerd naar naasten en hun verdriet, dat geeft een authentiek en vernieuwend inzicht.  

#Medische oncologie. #Amsterdam. #Geen verleden. #Leven. #GGG. #Westerse Geneeskunde.