Grijs en positief.
Vanuit een fris, energierijk Amsterdam, zonder spannend of ander ge steek en verleden. Ik zie in de kranten weer de onderbroeken, sokken en burgemeester lol van 3 jaar geleden. Ik zie discipline, bruggen (en kleinere dochterbruggen) van meer dan 3 jaar geleden. Ik zie boter in een kunstmatige vorm, en hoe die het eten romiger maken kan. Ditmaal niet de pro-actieve maar de Blue Band variant.
Je zou toch vooral graag zien dat ook al is dit dan steeds in een iets andere vorm mensen niet blijven hangen in een verleden. Maar dat deze mensen van zichzelf niet echt warm, maar strategisch en gericht zijn op scoren is waarschijnlijk de reden dat dit (althans dat is mijn idee hierbij), bij sommigen zo voortbestaat.
Ik vind een romige smaak aan iets kunnen geven positief, en hoe je dat doet wanneer je aan het koken bent (zonder dubbele lagen), kan op vele manieren. Zowel in een boter als andere variant, en kunstmatig (Blue Band) of roomboter ‘naturel’. Maar of iets op die manier sneller hip en sexy is, dat is hier lijkt me niet zo relevant. Het is onprettig dat er al 3 jaar een negatieve vibe aan wordt gegeven, net zoals dat wordt gedaan aan thema’s die dat helemaal niet hoeven en zouden moeten zijn, denk ik dan maar.
Want aanzetten tot zelfdoding is natuurlijk helemaal nooit goed, en hoewel ik in het treintje waarin ik met Gabe toef, alleen kijk naar het leven, zou je toch vooral willen dat mensen worden gestimuleerd en ondersteund om in goede kwaliteit te leven. Dat kan veel beter met mensen waarbij je prettig kunt leven, lichtpuntjes ziet, en niet waar alles gebaseerd is op de hoogte van de (soms ietwat toxische) ladder die sommigen voor zichzelf hebben aangemeten. Opdat die mensen met hun eigen grondpersoneel en gehoest verder leven en anderen geen trauma’s proberen aan te praten van lang geleden. Om daarmee, al dan niet hoepelend, desinformatie, zwartheid en negativiteit te creëren//.
Vooral omdat deze mensen ook steeds weer iemand anders in het negatieve aan het wegzetten zijn, en daarnaast dan ook nog pretenderen dat ze zelf ‘supportive’ zijn. Daar waar meekijken met mails als ware een fijne big brother, hun grootste tijd-innemende side job en besteding lijkt te zijn. Opdat er op hele korte termijn voor digitale veiligheid wordt gezorgd, mails niet worden meegelezen en folders en documenten niet openlijk worden verwijderd zowaar.
Samen met Gabe toef ik in ons eigen oncologische treintje voort, met zelfgekozen mensen. Iedereen kan heel erg goed naast elkaar functioneren, in gezondheid en positiviteit. Mensen die in 1 van hun vele lijstjes ‘chillen’ hebben staan en out-ragen als iets niet volgens een ander lijstje gaat, zouden misschien iets meer kunnen leven in plaats van andermans leven trachten te controleren of beheersen. Daar heeft denk ik iedereen veel meer aan.
Zoals wij dat het liefst doen, zonder gezucht, getoeter en gesteek, want dat mag wel een keer na zoveel jaar.
#Vooruit. #Amsterdam (AVL) #GGG. #Optimisme. #Geen (op de dood gericht) verleden.
