Oncologie.

Het is nog donker. De dagen worden duidelijk weer ietsjes anders zoals dat in deze seizoenen gaat. Wat apart is het toch dat er nog steeds een negatieve oorlogssfeer blijft heersen. Waarom zou iemand überhaupt een sfeer als deze ervaren moeten en dat dan ook nog eens als heel normaal bestempelen zowaar? Het is waarschijnlijk voor niemand bijdragend omdat het bij anderen maar ook bij jezelf negatieve emoties en energie triggeren gaat.

Dus een positieve staat van zijn, niet eens neutraal, hoewel dat natuurlijk altijd beter is dan je in een negativiteit begeven zo waar. En is het niet aangetoond in verschillende studies dat negativiteit gemakkelijk om kan slaan naar de positieve variant als je positieve mensen om je heen hebt die je hier in bij kunnen staan? Opdat er weer plek voor optimisme ontstaat omdat dat iedereen naar betere situaties brengen gaat.

Ik lees in de krant over GGG. Maar ook, dat er niet steeds iets nieuws op de markt gebracht moet worden wat bij bijvoorbeeld oncologie-patiënten die al ernstig ziek zijn, alleen maar nadeel op kan leveren zowaar. Dat is natuurlijk een feit. Maar wat ook een feit is, is dat je patiënten die leven in chroniciteit of die nog kunnen genezen ook met deze medicatie in de vorm van GGG kunt helpen zowaar.

Naast de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen lijkt het dus ook vooral belangrijk dat er met de bestaande medicatie nog heel veel nieuws (in de vorm van GGG) kan worden gedaan. Dat is waar Gabe ook voor pleit en waar ook andere artsen op dit moment mee bezig zijn. Het revolving fund waar Gabe naar refereert vormt daarin de basis zowaar. 

Het zijn parallelle discussies. Bij de oncologisch grijze gebieden is vasthouden, als in het kunnen geven van GGG belangrijk. Bij patiënten met een ver uitgezaaide vorm van kanker, is die nieuwe anti-kanker medicatie minder belangrijk omdat het dan vaak niet meer substantieel bij kan dragen aan levenskwaliteit. Dat is een ander treintje omdat het hier vooral die allerlaatste levensfase betreft en aan de huisarts dus ook een belangrijker rol wordt weggelegd.

In ons treintje, waarin ik samen met Gabe toef, richten wij ons vooral op het leven en dus niet op medicatie in die allerlaatste fase omdat daar een afhoudend medicatie beleid vaak de default is. Natuurlijk kan er in iedere ziektefase plots iets plaatsvinden waardoor iets verbetert of verslechtert, maar het uitgangspunt is dan net iets anders dan bij patiënten voor wie de prognose (ook bij stadium IV) nog vele malen beter is.  

#Marathon. #Leven. #Verdriet. #Westerse Geneeskunde. #Geen verleden.

Zie o.a. Buiting HM and Sonke GS. Natural. J Surg Oncol (2024). Buiting HM and Sonke GS. Gray oncologic areas. J Surg Oncol (2024).