Klassiek.

Ik blader snel de krant door en zie dat er meer aandacht komt voor onnodig gif, dat klinkt positief. Want of dit nu gif als gevolg van bestrijdingsmiddelen is, of gif, c.q. toxiciteit doordat medicatie in een te hoge dosis gegeven wordt, een fabriek vol met gif, zeker als die in je omgeving staat is niet positief. Je zou toch vooral willen dat iedereen in licht in plaats van een donkere onderwereld aanwezig blijft of is. Daar waar men zich niet tussen Romeinse keizers en keizerinnen aan het wanen is.

Nu kies ik zelf graag voor klassiek als tegenpool van half modern, maar dat betekent daarmee niet dat iedereen er niet zijn mag uiteraard. Maar wel dat wij kiezen voor de klassieke variant, en, in een team van 2 zowaar. Wat het vooral betekent is dat de modernen niet plots mogen hacken doordat ze zich in andere regionen begeven, want hacken is toch weer een hele andere tak van sport.

Opdat er geen onnodige chaos en onrust in de media gaat ontstaan, en mensen worden gebruikt terwijl ze daar niet zelf voor kiezen zowaar. Opdat er geen trauma’s ontstaan of worden opgelegd, en er van iets ingewikkelds gesproken wordt. Er is zoveel strijd die er niet zijn hoeft omdat alles heel goed naast elkaar kan bestaan. Dat kan daarmee ook zonder voetbal in de modder als dit enkel onsportief is, ijsjes of een naargeestige (musical)muziek. Dankbaar voor onze trein naar verdriet, welzijn en kosten-effectief doorleven bij kanker, zonder hiervoor per sé een kunstmatige zon, verleden of biertje te hoeven zien. #Leven. #Amsterdam.

#Westerse geneeskunst. #GGG. #Optimisme.

Previous
Previous

Klassiek (2).

Next
Next

Optimisme.