Inspiratie.

Het aantal COVID-gevallen stijgt weer iets, onder andere door de nieuwe Delta-variant. In afwachting van prik 2 was ik zelf nog niet in de stemming om direct te doen alsof er afgelopen jaar niks gebeurd was, alsof we van de ene op de andere dag terug waren in dat ‘oude’ normaal.

En eigenlijk wilde ik dat ook niet. Hadden we niet niet voor niks zoveel nagedacht in hoe we onder andere die zorg beter vorm zouden kunnen geven dan voorheen? Dus dezelfde zorg, maar, met de ‘lessons learned’ van afgelopen jaar? Zoiets. En dat is waarschijnlijk ook hoe het in verschillende organisaties en ziekenhuizen gaat.

Ik heb me nog niet begeven in hele drukke menigtes. Het aantal besmettingen laat zien dat COVID nog steeds rondstruint. In plaats van de extremen nu op te zoeken, ben ik al blij in dat wat er allemaal weer kan. Dat we naar een terrasje kunnen of naar een optreden. Ik hoop dat we dat gezamenlijke COVID-gevoel zullen behouden. Want dat is wat er overal boven uit piekt, in deze periode. Meer menselijkheid in de zorg (en daarbuiten).

Mijn kat klimt voortdurend in de klimpaal. Mijn vis zwemt vrolijk in haar kom. Mijn vis begroet haar wanneer ze meedrinkt. Mijn werkplek is nog steeds deels COVID-proof maar ik ben blij dat het nu ook anders mag en kan. Er gaat tenslotte niks boven real-life contact. Ruimte voor al die gesprekjes die in een digitale setting veel minder gemakkelijk ontstaan.

Er is nu hoe dan ook sprake van een optimistische periode. En soms hoeven we gelukkig niet eens te hopen, want dan hebben we er al alle vertrouwen in, dat het goed komt en is optimisme en positiviteit voldoende en staat dat voorop.